Verbum

закалоць​¹, ✂; зак.

1. гл. калоць ​¹.

2. Замацаваць, пракалоўшы чым-н. вострым, тонкім.

   • З. валасы шпількамі.

|| незак. заколваць, ✂.

закалоць​², ✂; зак.

Пачаць калоць (у 1 знач.).

• Закалола ў бок.

закалыхацца, ✂; зак.

1. Пачаць калыхацца.

   • Закалыхаліся сцягі ў калонах.

2. Дайсці да дрымотнага стану.

   • Закалыхаўся ў машыне.

|| незак. закалыхвацца, ✂.

закалыхаць, ✂; зак.

1. гл. калыхаць.

2. звычайна безас. Калыханнем выклікаць недамаганне, моташнасць.

   • Мяне закалыхала на катэры.

|| незак. закалыхваць, ✂.

закана...

Першая частка складаных слоў, ужыв. замест «закона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. заканадаўчы, заканадаўства.

заканадавец, ✂, м.

1. Той, хто ўстанаўлівае законы (у 2 знач.).

2. перан. Той, хто сваім прыкладам устанаўлівае якія-н. правілы, новаўвядзенні.

   • З. мод.

|| прым. заканадаўчы, ✂.

заканадаўства, ✂, н.

1. Сукупнасць законаў (у 2 знач.).

   • Працоўнае з.

2. Укладанне і выданне законаў.

   • Пытанні заканадаўства.

|| прым. заканадаўчы, ✂.

заканазнавец, ✂, м.

Знаток законаў, юрыст.

заканамерны, ✂.

1. Які адпавядае законам (у 1 знач.).

   • Заканамерная з’ява.
   • Заканамернае дзеянне.

2. Тое, што і законны (у 2 знач.).

   • Ваша пытанне цалкам заканамернае.

|| наз. заканамернасць, ✂.

заканурак, ✂, м. (разм.).

Цеснае памяшканне, цёмны куток; патайное або аддаленае месца.

• Прымасціцца ў заканурку.
• Абшукаць усе закануркі.