заканадавец, ✂, м.

  1. Той, хто ўстанаўлівае законы (у 2 знач.).

  2. перан. Той, хто сваім прыкладам устанаўлівае якія-н. правілы, новаўвядзенні.

    • З. мод.

|| прым. заканадаўчы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)