закалыхаць, ✂; зак.

  1. гл. калыхаць.

  2. звычайна безас. Калыханнем выклікаць недамаганне, моташнасць.

    • Мяне закалыхала на катэры.

|| незак. закалыхваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)