закалоць​1 дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. гл. калоць 1.

  2. Замацаваць, пракалоўшы чым-н. вострым, тонкім.

    • З. валасы шпількамі.

|| незакончанае трыванне: заколваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)