закалоць1,
-
гл. калоць 1. -
Замацаваць, пракалоўшы чым
-н. вострым, тонкім.- З. валасы шпількамі.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
закалоць1,
Замацаваць, пракалоўшы чым
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)