закалоць​1, ✂; зак.

  1. гл. калоць ​1.

  2. Замацаваць, пракалоўшы чым-н. вострым, тонкім.

    • З. валасы шпількамі.

|| незак. заколваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)