Verbum

зрушыць, ✂; зак.

Скрануць, рухаючы, перамясціць.

• З. воз з месца.

|| незак. зрушваць, ✂.

|| наз. зрух, ✂ і зрушэнне, ✂.

зрывісты, ✂.

Пра голас, які зрываецца ад хвалявання, страху.

|| наз. зрывістасць, ✂.

зрыгнуць, ✂; зак. (разм.).

Вывергнуць частку нядаўна прынятай ежы цераз рот.

|| незак. зрыгваць, ✂.

|| наз. зрыгванне, ✂.

зрыжэлы, ✂.

Які зрыжэў, парыжэлы.

• З. каўнер.

зрынуцца, ✂; зак.

Нечакана, з шумам упасці, зваліцца.

• Гора зрынулася на чалавека (перан.).

|| незак. зрынацца, ✂.

зрынуць, ✂; зак. (разм.).

1. Скінуць, зваліць уніз.

   • Вецер зрынуў гняздо з дрэва.

2. перан. Звергнуць, пазбавіць улады.

   • З. цара.

|| незак. зрынаць, ✂.

зрысаваць, ✂; зак.

1. Зрабіць копію якога-н. малюнка, узору і пад.

   • З. партрэт.

2. Пакрыць рысункамі ўсю паперу.

   • З. альбом.

3. Рысуючы, зрасходаваць (разм.).

   • З. аловак.

|| незак. зрысоўваць, ✂.

|| наз. зрысоўванне, ✂.

зрыўкі, ✂.

Шматкі, кавалкі ад чаго-н. падранага.

• Ад сарочкі засталіся з.

зрыўшчык, ✂, м. (разм. неадабр.).

Той, хто зрывае якую-н. работу, справу.

|| ж. зрыўшчыца, ✂.

зрыць, ✂; зак.

1. Скапаць, нарабіць ям, калдобін.

   • Свінні зрылі выган.
   • Поле, зрытае снарадамі.

2. Рыццём, капаннем знішчыць.

   • З. узгорак.

|| незак. зрываць, ✂.