Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэя-’
аоуыэ

зроду, прысл. (разм.).

  1. (звычайна з адмоўем). Ніколі, ні разу.

    • З. такой пшаніцы не бачыў.

  2. Ад самага нараджэння.

    • З. глухі.

зрок, ✂, м.

Адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога з’яўляюцца вочы; здольнасць бачыць.

  • Добры з.
  • Сапсаваць з.
  • Страціць з.

|| прым. зрокавы, ✂.

  • З. нерв.
  • Зрокавая памяць.

зрослы, ✂.

  1. Які зросся з чым-н. у адно цэлае.

    • Зрослыя пялёсткі.
    • Зрослыя арэхі.

  2. Пакрыты расліннасцю, зарослы.

    • Зрослая густой травой пожня.