Verbum

самасуд, ✂, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасудны, ✂.

• Самасудная расправа.

самасцвярджэнне, ✂, н.

Сцвярджэнне сябе, сваёй асобы, свайго значэння.

саматканка, ✂, ж.

Адзенне з саматканага палатна.

саматканы, ✂.

Пра тканіну: вытканы ў хатніх умовах саматужным спосабам.

• Саматканая посцілка.
• С. абрус.

саматугам, прысл.

1. На сабе, без дапамогі цяглавай сілы.

   • Араць с.
   • Вазіць торф с.

2. перан. Сваімі сіламі, без дапамогі.

   • Пракоп с. выбіўся ў людзі.

саматужнік, ✂, м.

Той, хто займаецца вырабам чаго-н. дома; рамеснік.

• Арцель саматужнікаў.

|| прым. саматужніцкі, ✂.

саматужнічаць, ✂; незак.

1. Займаецца саматужным промыслам.

2. перан. Рабіць што-н. хатнім прымітыўным спосабам.

|| наз. саматужніцтва, ✂.

саматужны, ✂.

1. Які вырабляецца ўручную або мае адносіны да вытворчасці дамашнім, ручным, не фабрычным спосабам.

   • Саматужныя вырабы.
   • Саматужная майстэрня.

2. перан. Неарганізаваны, адасоблены, прымітыўны.

   • Саматужныя прыёмы.

|| наз. саматужнасць, ✂.

самаўзгарацца, ✂; незак. (спец.).

Загарацца самаадвольна ў выніку ўнутранага награвання.

|| наз. самаўзгаранне, ✂.

|| наз. самаўзгаральнасць, ✂.

• С. торфу.

самаўладдзе, ✂, н.

Тое, што і самаўладства.

|| прым. самаўладны, ✂.