Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

тэрміст, , м.

Спецыяліст па тэрмічнай апрацоўцы металаў.

тэрміт1, , м. (спец.).

Гаручая парашкападобная сумесь, якая пры гарэнні дае вельмі высокую тэмпературу.

|| прым. тэрмітны, .

тэрміт2, , м.

Перапончатакрылае насякомае гарачых краін, якое жыве вялікімі згуртаваннямі і з’яўляецца шкоднікам драўніны, скуры, сельскагаспадарчых прадуктаў.

тэрмітнік, , м.

Гняздо тэрмітаў ​2.

тэрмічны, .

Звязаны з выкарыстаннем цеплавой энергіі; цеплавы.

  • Тэрмічная апрацоўка металаў.

тэрмометр, , м.

Прыбор для вымярэння тэмпературы.

тэрор, , м.

  1. Палітыка запалохвання, расправы з палітычнымі праціўнікамі шляхам насілля аж да фізічнага знішчэння.

    • Палітычны т.
  2. Бязлітасны, жорсткі ўціск, насілле.

    • Т. самадура.

|| прым. тэрарыстычны, .

тэрпенцін, , м.

Смалістае рэчыва, што выдзяляецца пры надрэзе хваёвых дрэў; жывіца (у 1 знач.).

|| прым. тэрпенцінавы, .

тэрцыя, , ж.

У музыцы: трэцяя ступень гамы, а таксама інтэрвал (у 2 знач.), які ахоплівае тры ступені гукарада.

  • Вялікая т. (інтэрвал у тры ступені і два тоны).
  • Малая т. (інтэрвал у тры ступені і паўтара тону).

|| прым. тэрцыевы, .

тэрцэт, , м. (спец.).

  1. Вакальны твор для трох галасоў, а таксама музычны твор для трох выканаўцаў; трыо.

  2. Страфа з трох вершаваных радкоў.