Verbum

тэзаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Скласці (складаць) тэзісы да артыкула, даклада і пад.

тэзаўраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Зрабіць (рабіць) тэзаўрацыю.

тэзаўрацыя, ✂, ж. (спец.).

Накапленне золата (зліткаў, манет) як скарбу прыватнымі асобамі.

тэзаўрус, ✂, м. (спец.).

1. Слоўнік мовы, які мае на мэце поўнае адлюстраванне ўсёй яе лексікі.

2. Слоўнік або звод даных, які поўнасцю ахоплівае тэрміны, паняцці якой-н. спецыяльнай сферы.

|| прым. тэзаўрусны, ✂.

тэзіс, ✂, м.

1. У логіцы: палажэнне, якое патрабуе доказу.

2. Палажэнне, што коратка фармулюе якую-н. ідэю, а таксама адну з асноўных думак сачынення, даклада і пад.

   • Т. даклада.

|| прым. тэзісны, ✂.

• У тэзіснай форме.

тэізм, ✂, м.

Сукупнасць рэлігійна-містычных уяўленняў, згодна з якімі бог з’яўляецца разумнай істотай, якая стварыла свет і кіруе ім.

|| прым. тэістычны, ✂.

тэіст, ✂, м.

Паслядоўнік тэізму.

|| ж. тэістка, ✂.

|| прым. тэістычны, ✂.

тэкінцы, ✂, м.

Частка туркменаў, якая ўзыходзіць да асобнага буйнога племя.

|| ж. тэкінка, ✂.

|| прым. тэкінскі, ✂.

тэкст, ✂, м.

1. Словы, сказы, паслядоўна звязаныя па сэнсу, якія ўтвараюць пэўнае выказванне, твор, дакумент і пад., надрукаваныя, напісаныя ці адлюстраваныя ў памяці.

   • Т. апавядання.

2. Асноўны матэрыял якога-н. твора, дакумента і пад. у адрозненне ад заўваг, каментарыяў да яго.

   • Зноскі занялі больш месца, чым сам т.

3. Словы, на якія напісана музыка.

   • Т. песні.

4. Шрыфт буйнога памеру каля 8 мм (спец.).

|| прым. тэкставы, ✂.

тэксталогія, ✂, ж.

Галіна філалогіі, якая займаецца вывучэннем, праверкай і дакладным навуковым выданнем тэкстаў літаратурных і іншых твораў.

|| прым. тэксталагічны, ✂.