тэзіс, ✂, м.

  1. У логіцы: палажэнне, якое патрабуе доказу.

  2. Палажэнне, што коратка фармулюе якую-н. ідэю, а таксама адну з асноўных думак сачынення, даклада і пад.

    • Т. даклада.

|| прым. тэзісны, ✂.

  • У тэзіснай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)