Verbum

супінатар, ✂, м. (спец.).

Тоўстая вусцілка з патаўшчэннем пад сярэдняй часткай ступні, якая ўжываецца пры плоскаступнёвасці.

|| прым. супінатарны, ✂.

суплоддзе, ✂, н. (спец.).

Група пладоў, якія цесна злучыліся або зрасліся і развіліся з суквецця і ўяўляюць нібы адзін плод.

• С. ананаса.

супніца, ✂, ж.

Сталовая пасудзіна, з якой суп разліваецца па талерках.

суполка, ✂, ж.

Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.

• С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.

супольнасць, ✂, ж.

Адзінства, непарыўнасць.

• С. славянскіх народаў.

супольнік, ✂, м.

1. Таварыш па сумеснай рабоце; кампаньён.

2. Саўдзельнік, хаўруснік у якіх-н. злачынных справах.

|| ж. супольніца, ✂.

|| прым. супольніцкі, ✂.

супольны, ✂.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

   • Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

   • Супольнае падарожжа.
   • Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

   • Супольныя імкненні.
   • Супольныя інтарэсы.

супоня, ✂, ж.

Раменьчык для сцягвання клешчаў хамута.

суправаджальны, ✂.

1. Які служыць для суправаджэння чаго-н. (звестак, справаздач і пад.), калі дасылаецца адначасова з кім-, чым-н.

   • Суправаджальнае пісьмо.

2. Які суправаджае што-н.

   • Суправаджальныя акалічнасці.
   • С. акампанемент.

суправаджацца, ✂; незак.

1. Адбывацца адначасова з чым-н.

   • Навальніца суправаджалася градам.

2. Мець сваім вынікам што-н.

   • Хвароба суправаджалася ўскладненнем.