супольнік, ✂, м.

  1. Таварыш па сумеснай рабоце; кампаньён.

  2. Саўдзельнік, хаўруснік у якіх-н. злачынных справах.

|| ж. супольніца, ✂.

|| прым. супольніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)