Verbum

сузіральнік, ✂, м.

Чалавек, схільны толькі да бяздзейнага сузірання, пасіўны наглядальнік.

|| ж. сузіральніца, ✂.

сузіральны, ✂.

Заняты толькі бяздзейным сузіраннем; пасіўны.

• Сузіральная асоба.

|| наз. сузіральнасць, ✂.

сузіранне, ✂, н.

1. гл. сузіраць.

2. У філасофіі: працэс непасрэднага ўспрымання рэчаіснасці, пачатковая пачуццёвая ступень пазнання.

   • Ад жывога сузірання — да абстрактнага мыслення.

сузіраць, ✂; незак.

Разглядваць, пасіўна наглядаць.

• С. прыроду.

сузор’е, ✂, н.

1. Адзін з 88 участкаў, на якія падзелена зорнае неба для зручнасці арыентацыі і абазначэння зорак.

   • С. Вялікай Мядзведзіцы.

2. перан. Група выдатных дзеячаў, пісьменнікаў і пад., якія працуюць у адзін час.

   • С. талентаў.

суіснаваць, ✂; незак. (кніжн.).

Існаваць адначасова ці сумесна з кім-, чым-н.

|| наз. суіснаванне, ✂.

сук, ✂, м.

1. Буйны бакавы адростак, які ідзе ад ствала дрэва.

   • Абсячы сухія сукі бярозы.

2. У дошцы, бервяне: астатак ад зрэзанага бакавога парастка ствала.

   • Бервяно з сукамі.

сука, ✂, ж.

Самка сабакі, а таксама іншых жывёлін сямейства сабачых.

|| памянш. сучка, ✂.

сукаваты, ✂.

З вялікай колькасцю сукоў.

• Сукаватая дошка.

|| наз. сукаватасць, ✂.

сукала, ✂, н.

Прылада для насуквання нітак на цэўкі.

|| прым. сукальны, ✂.