сузіранне, ​✂, н.

  1. гл. сузіраць.

  2. У філасофіі: працэс непасрэднага ўспрымання рэчаіснасці, пачатковая пачуццёвая ступень пазнання.

    • Ад жывога сузірання — да абстрактнага мыслення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)