Verbum

самадзержац, ✂, м. (гіст.).

У старой Расіі: манарх.

|| ж. самадзержыца, ✂.

самадзяржаўе, ✂, н.

У дарэвалюцыйнай Расіі: неабмежаваная вярхоўная ўлада цара, а таксама сістэма праўлення, заснаваная на такой уладзе.

• Вызваленне народаў ад самадзяржаўя.

|| прым. самадзяржаўны, ✂.

самадур, ✂, м.

Чалавек, які дзейнічае па асабістаму капрызу, не лічачыся з іншымі людзьмі.

|| ж. самадурка, ✂.

|| прым. самадурскі, ✂.

• Самадурскія звычкі.

самадурства, ✂, н.

Паводзіны, учынкі самадура.

самазабойства, ✂, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

• Скончыць жыццё самазабойствам.

|| прым. самазабойны, ✂.

самазабойца, ✂, м.; ✂, ж..

Той, хто пакончыў жыццё самазабойствам, самагубствам.

самазабыццё, ✂, н.

1. Забыццё самога сябе, сваіх перажыванняў; лагоднае заспакаенне.

   • Працаваць да самазабыцця.

2. Найвышэйшая ступень узбуджанасці, узрушанасці, якая прыводзіць да забыцця самога сябе і ўсяго навакольнага.

   • Кахаць да самазабыцця.

самазагаральны, ✂.

Здольны да самазагарання ў выніку ўнутранага награвання.

• Самазагаральныя газы.

|| наз. самазагаранне, ✂.

• С. каменнага вугалю.

самазарадны, ✂, (спец.).

Які зараджаецца аўтаматычна.

• Самазарадная вінтоўка.

самазаспакаенне, ✂, н.

Легкадумная ўпэўненасць, уяўнае заспакаенне сябе тым, што ўсё ідзе добра.

• Няма падстаў для самазаспакаення.