самазабыццё назоўнік | ніякі род
-
Забыццё самога сябе, сваіх перажыванняў; лагоднае заспакаенне.
- Працаваць да самазабыцця.
-
Найвышэйшая ступень узбуджанасці, узрушанасці, якая прыводзіць да забыцця самога сябе і ўсяго навакольнага.
- Кахаць да самазабыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)