Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

траверса, і траверза, ж. (спец.).

Папярочная бэлька, перакладзіна для ўмацавання чаго-н., а таксама папярочная перагародка, сценка, пліта спецыяльнага прызначэння.

травесці, нескл., н. (спец.).

  1. Тэатральная роля хлопчыка або юнака, якая выконваецца актрысай, пераапранутай у мужчынскую вопратку.

  2. Актрыса, якая выконвае такія ролі.

  3. Від гумарыстычнай паэзіі, блізкай да пародыі, які характарызуецца тым, што сур’ёзны змест набывае камічную, жартаўлівую форму выражэння.

травінка, і травіна, , ж. (разм.).

Адно каліва травы.

  • Кожная т. жыве сваім жыццём.

травіць1, ; незак. (спец.).

Апрацоўваць паверхню чаго-н. кіслатой або іншымі хімічнымі рэчывамі для атрымання ўзору.

|| зак. вытравіць, .

|| наз. траўленне, .

|| прым. травільны, .

травіць2, ; незак.

Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву.

  • Т. пасевы.

  • Козамі сена травіць (разм. неадабр.) — разбазарваць дабро.

|| зак. патравіць, і стравіць, .

травіць3, ; незак. (спец.).

  1. Выпускаць, адпускаць, аслабляць канат, снасць і пад., змяншаючы нацяжэнне.

    • Т. канат.
  2. Выпускаць пару, газ, паветра, змяншаючы ціск.

травіць4, ; незак.

Засвойваць у працэсе стрававання, ператраўліваць.

травянець, ; незак.

Зарастаць травой.

  • Агарод травянее.

травяністы, .

  1. Які зарос травою.

    • Т. бераг.
  2. Які з’яўляецца травой, складаецца з травы.

    • Т. луг.

|| наз. травяністасць, .

трагедыя, , ж.

  1. Драматычны твор, у аснове якога ляжыць непрымірымы жыццёвы канфлікт, сутыкненне характараў і пад., што часцей за ўсё заканчваецца смерцю героя.

  2. Жудасная, страшная падзея; няшчасце.

|| прым. трагедыйны, .

|| наз. трагедыйнасць, .