травіць1, ; незак. (спец.).

Апрацоўваць паверхню чаго-н. кіслатой або іншымі хімічнымі рэчывамі для атрымання ўзору.

|| зак. вытравіць, .

|| наз. траўленне, .

|| прым. травільны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)