травіць​2 дзеяслоў | незакончанае трыванне

Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву.

  • Т. пасевы.
  • Козамі сена травіць (размоўнае неадабральнае) — разбазарваць дабро.

|| закончанае трыванне: патравіць і стравіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)