травіць​2, ✂; незак.

Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву.

  • Т. пасевы.

◊

  • Козамі сена травіць (разм. неадабр.) — разбазарваць дабро.

|| зак. патравіць, ✂ і стравіць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)