Verbum

п’янстваваць, ✂; незак.

Займацца п’янствам.

п’янчуга, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм. пагард.).

Тое, што і п’яніца.

|| памянш.-ласк. п’янчужка, ✂.

п’яны, ✂.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы.

   • П’янаму (наз.) мора па калена (прыказка).
   • Што ў цвярозага наўме, тое ў п’янага (наз.) на языку (прыказка).
   • П. ад радасці (перан.).

2. Уласцівы захмялелым людзям.

   • П. голас.

3. Які прыводзіць да стану ап’янення (разм.).

   • П. напітак.

п’яўка, ✂, ж.

1. Прэснаводны чарвяк, які корміцца кроўю жывёл, прысмоктваючыся да іх цела.

   • Медыцынская п. (для кровапускання).
   • Ставіць п’яўкі.

2. перан. Пра скупога і жорсткага чалавека, які эксплуатуе іншых.