п’янчуга, ​, м.; ​, ж., ​ (разм. пагард.).

Тое, што і п’яніца.

|| памянш.-ласк. п’янчужка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)