Verbum

злажыць, ✂; зак.

1. гл. класці.

2. Палажыць разам у пэўным парадку.

   • З. дровы.
   • З. чамадан (палажыць у яго рэчы; таксама перан. падрыхтавацца да ад’езду).

3. Перагнуўшы, скруціўшы, палажыць, злажыць пэўным чынам, надаць якую-н. форму.

   • З. газету.
   • З. пакрывала.
   • З. раскладушку.

4. Паваліць, палажыць (пра ўсё, многае).

   • Град злажыў жыта.

5. перан. Перакласці віну на каго-н.

◊

• Злажыць галаву (высок.) — загінуць у баі.

• Злажыць рукі (разм.) — тое, што і скласці рукі (гл. скласці).

|| незак. складаць, ✂, складваць, ✂ і зложваць, ✂.

злазіць, ✂; зак.

Пабыць дзе-н., узлезшы або спусціўшыся куды-н.

• З. на гарышча.
• З. у склеп.

злак, ✂, м.

Расліна са сцяблом у форме саломіны і з дробнымі кветкамі, сабранымі ў суквецце (колас, мяцёлку або кісць).

• Хлебныя злакі.
• Кармавыя злакі.

|| прым. злакавы, ✂.

• Злакавыя расліны.

зламыснік, ✂, м.

Той, хто жадае каму-н. зла, чыніць зло, злоснік.

|| ж. зламысніца, ✂.

зламысны, ✂.

1. Які мае на мэце злы намер, што-н. нядобрае.

   • З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе злы намер, злачынны (уст.).

   • З. ўчынак.

|| наз. зламыснасць, ✂.

злапамятлівы, ✂.

Тое, што і злапамятны.

|| наз. злапамятлівасць, ✂.

злапамятны, ✂.

Які доўга помніць, не даруе прычыненага зла.

• З. чалавек.

|| наз. злапамятнасць, ✂.

злапомны, ✂.

Тое, што і злапамятны.

|| наз. злапомнасць, ✂.

злараднасць, ✂, ж.

Злая радасць пры няшчасці, няўдачы іншых.

злараднічаць, ✂; незак.

Праяўляць злараднасць.