Verbum

злажыць, ✂; зак.

1. гл. класці.

2. Палажыць разам у пэўным парадку.

   • З. дровы.
   • З. чамадан (палажыць у яго рэчы; таксама перан. падрыхтавацца да ад’езду).

3. Перагнуўшы, скруціўшы, палажыць, злажыць пэўным чынам, надаць якую-н. форму.

   • З. газету.
   • З. пакрывала.
   • З. раскладушку.

4. Паваліць, палажыць (пра ўсё, многае).

   • Град злажыў жыта.

5. перан. Перакласці віну на каго-н.

◊

• Злажыць галаву (высок.) — загінуць у баі.

• Злажыць рукі (разм.) — тое, што і скласці рукі (гл. скласці).

|| незак. складаць, ✂, складваць, ✂ і зложваць, ✂.