Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

віртуоз, , м.

Той, хто дасканала валодае тэхнікай свайго мастацтва, а таксама наогул сваёй справы.

віртуозны, .

Уласцівы віртуозу, тэхнічна дасканалы.

  • Віртуознае выкананне.

|| наз. віртуознасць, .

вірус, , м.

Найдрабнейшая няклетачная часціца, што размнажаецца ў жывых клетках і выклікае заразнае захворванне.

  • В. шаленства.
  • В. індывідуалізму (перан.).

|| прым. вірусны, .

  • В. грып.

вірусалогія, , ж.

Раздзел мікрабіялогіі, які вывучае вірусы.

|| прым. вірусалагічны, .

вірысты, .

У якім многа віроў.

  • Вірыстая рака.

|| наз. вірыстасць, .

вірыцца, ; незак.

  1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду).

    • Вада вірылася вакол вярбы.
  2. перан. Паяўляцца ў вялікай колькасці, бесперапыннай чарадой.

    • Думкі вірацца ў галаве.

вірыць, ; незак.

Тое, што і віраваць.