Verbum

смуродзіць, ✂; незак. (разм.).

Распаўсюджваць смурод.

|| зак. насмуродзіць, ✂.

смуродны, ✂.

Які дрэнна пахне, смярдзіць.

• Смуроднае паветра.

|| наз. смуроднасць, ✂.

смута, ✂, ж.

1. Паўстанне, мяцеж (уст.).

   • Сеяць смуту.

2. Душэўнае замяшанне, хваляванне.

   • С. на сэрцы.

|| прым. смутны, ✂.

• Смутныя часы.

смутак, ✂, м.

Пачуццё суму, маркоты, журбы.

• Несці с. у сэрцы.
• С. у вачах (сумны выраз).

смуткаваць, ✂; незак.

1. Гараваць з прычыны чыёй-н. смерці.

2. Сумаваць, журыцца, перажываць смутак.

   • Смуткуе хлопец па дому.

|| наз. смуткаванне, ✂.

смутны, ✂.

1. гл. смута.

2. Які адчувае смутак; маркотны, сумны (пра чалавека).

   • Смутная дзяўчына.
   • Смутныя вочы (выражаюць смутак, бязрадасныя).

3. Невыразны, няпэўны.

   • Смутныя намёкі.

4. Трывожны, неспакойны, мяцежны.

   • Смутныя часы.

|| наз. смутнасць, ✂.

смушак, ✂, м.

Шкурка, знятая з нованароджанага ягняці некаторых каштоўных парод, а таксама футра такога ягня.

|| прым. смушкавы, ✂.

• Смушкавая шапка.

смык, ✂, м.

Палачка з напятым удоўж яе пучком конскіх валасоў, дотыкам якой да струн музычнага інструмента ўтвараюць адпаведныя гукі.

• Скрыпічны с.

|| прым. смыкавы, ✂.

• С. волас.

смыкаць, ✂; незак. (разм.).

1. Выскубваць кудзелю пры прадзенні.

   • С. кудзелю.

2. Тузаць за што-н.

   • С. за рукаў.
   • С. цыбулю з вянка.

|| аднакр. смыкнуць, ✂.

|| зак. насмыкаць, ✂.

|| наз. смыканне, ✂.

смылець, ✂; незак. (разм.).

1. Пячы, балець (ад апёкаў, ран і пад.).

   • Смылелі папечаныя пальцы.

2. перан. Пра душэўны боль: мучыць, непакоіць.

   • Смыліць душа па сыне.

3. Слаба, без полымя гарэць; тлець.

   • Ледзь смыляць у печы сырыя палены.

|| наз. смыленне, ✂.