Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дзюны, , ж.

Узбярэжныя пясчаныя наносы, якія перамяшчаюцца ветрам.

|| прым. дзюнны, .

дзюраль, , м.

Тое ж, што і дзюралюміній.

|| прым. дзюралевы, .

дзюралюміній, , м.

Лёгкі трывалы сплаў алюмінію з меддзю, магніем і іншымі элементамі.

|| прым. дзюралюмініевы, .

дзюрчаць, ; незак. (разм.).

Цурчаць, ствараць булькатлівыя гукі.

  • Ручаёк дзюрчаў па каменьчыках.

дзюшэс, , м.

Гатунак паўднёвых дэсертных груш з сакавітай салодкай мякаццю.

|| прым. дзюшэсны, .

дзябёлы, (разм.).

  1. Укормлены, сыты.

    • Д. мужчына.
  2. Тоўсты, грубы (пра тканіну).

    • Дзябёлае сукно.

|| наз. дзябёласць, .

дзявацца, ; зак. і незак. (разм.).

  1. Знікаць.

    • Кудысьці кнігі з паліцы дзяваюцца?
  2. (прош. час). Знікнуць, прапасці невядома куды.

    • Куды дзяваўся мой партфель?

дзявоцкі, .

Тое, што і дзявочы.

  • Д. гонар.

дзявоцтва, , н.

Стан да шлюбу, а таксама стан жанчыны, якая не ўступіла ў шлюбныя адносіны.

  • У дзявоцтве Сяргеева.

дзявочнік, , м.

У народным вясельным абрадзе: вечарынка з таварышамі ў хаце нявесты напярэдадні вянчання, а таксама наогул вечарынка, на якую збіраюцца дзяўчаты, жанчыны.