Verbum

вотум, ✂, м. (кніжн.).

У дзяржаўным праве: рашэнне, прынятае галасаваннем.

• В. давер’я (недавер’я) ураду.

вотчына, ✂, ж.

На Русі да 18 ст.: радавое спадчыннае зямельнае ўладанне.

|| прым. вотчынны, ✂.

воўк, ✂, н.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, звычайна шэрай масці.

• Колькі ваўка ні кармі, ён усё роўна ў лес глядзіць (прыказка).
• І ваўкі сыты і авечкі цэлы (прымаўка).
• Хоць воўкам вый (вельмі дрэнна, становішча бязвыхаднае).
• Воўкам глядзець (пазіраць) (глядзець панура, варожа).

◊

• Біты воўк (разм.) — пра бывалага, вопытнага чалавека.

• Марскі воўк (разм., адабр.) — пра бывалага, вопытнага марака.

|| памянш. ваўчок, ✂.

|| зб. ваўкаўё, ✂.

|| прым. воўчы, ✂ і ваўчыны, ✂.

• Воўчы апетыт (вельмі моцны).

◊

• Воўчы білет (пашпарт) — у царскай Расіі: дакумент з адзнакай паліцыі аб палітычнай ненадзейнасці яго ўласніка.

• Воўчы закон — беззаконне, якое падтрымліваецца грубым насіллем.

• Воўчыя грыбы — агульная назва неядомых грыбоў.

• Воўчыя ягады — чырвоныя або чорныя плады ядавітых лясных раслін.

воўна, ✂, ж.

1. Валасяное покрыва авечак.

2. Састрыжанае такое покрыва як матэрыял для вырабу сукна, валёнак і пад.

   • Часаць воўну.

|| прым. ваўняны, ✂.

воўнапрадзенне, ✂, н.

Выраб пражы з воўны.

|| прым. воўнапрадзільны, ✂.

• В. цэх.

воўначасальны, ✂.

Прызначаны для часання воўны.

• Воўначасальная машына.

вох, выкл.

Вокліч пры здзіўленні, горы, болю і пад. пачуццях.

вохаць, ✂; незак.

Тое, што і вохкаць.

|| наз. воханне, ✂.

вохкаць, ✂; незак.

Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё жалю, болю і пад.

|| аднакр. вохнуць, ✂.

|| наз. вохканне, ✂.

вохра, ✂, ж.

Прыродная мінеральная фарба жоўтага або чырвонага колеру.

|| прым. вохравы, ✂.