воўк, , н.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, звычайна шэрай масці.

  • Колькі ваўка ні кармі, ён усё роўна ў лес глядзіць (прыказка).
  • І ваўкі сыты і авечкі цэлы (прымаўка).
  • Хоць воўкам вый (вельмі дрэнна, становішча бязвыхаднае).
  • Воўкам глядзець (пазіраць) (глядзець панура, варожа).

  • Біты воўк (разм.) — пра бывалага, вопытнага чалавека.

  • Марскі воўк (разм., адабр.) — пра бывалага, вопытнага марака.

|| памянш. ваўчок, .

|| зб. ваўкаўё, .

|| прым. воўчы, і ваўчыны, .

  • Воўчы апетыт (вельмі моцны).

  • Воўчы білет (пашпарт) — у царскай Расіі: дакумент з адзнакай паліцыі аб палітычнай ненадзейнасці яго ўласніка.

  • Воўчы закон — беззаконне, якое падтрымліваецца грубым насіллем.

  • Воўчыя грыбы — агульная назва неядомых грыбоў.

  • Воўчыя ягады — чырвоныя або чорныя плады ядавітых лясных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)