Verbum

трапецыя, ✂, ж.

1. Чатырохвугольнік з дзвюма паралельнымі і дзвюма непаралельнымі старанамі.

2. Гімнастычная прылада, якая складаецца з перакладзіны, падвешанай на двух тросах.

трапіцца, ✂; зак.

1. Выпадкова сустрэцца, надарыцца.

   • У лесе трапілася ўбачыць лісіцу.

2. Дастацца.

   • Мне трапілася цікавая кніга.

3. безас., з інф. Выпасці на чыю-н. долю, прыйсціся.

   • Трапілася бачыць жывога Янку Купалу.

◊

• Трапілася чарвяку на вяку (разм. жарт.) — пра вельмі рэдкую ўдачу, шчаслівы выпадак.

трапіць, ✂; зак.

1. Пацэліць у што-н., метка кінуўшы, стрэліўшы.

   • Т. з пісталета ў цэль.

2. Увайсці, пранікнуць куды-н., знайсці тое, што шукаў.

   • Кароткім шляхам т. туды, дзе чакалі.

3. Апынуцца ў якіх-н. умовах, абставінах (звычайна неспрыяльных).

   • Т. у непрыемнае становішча.

4. Аказацца дзе-н. у патрэбны момант, апынуцца дзе-н.

   • Т. на вяселле.

5. Знянацку наступіць на што-н., уступіць у што-н.

   • Т. нагой у лужу.

6. Папасці, надарыцца.

   • Яму трапіла ў рукі цікавая кніга.

◊

• Трапіць на кручок каму, чый, да каго (разм.) — даць сябе падмануць, ашукаць, папасціся ў чым-н.

• Трапіць на язык каму (разм.) — стаць прадметам гутаркі, абгавораў.

трапкач, ✂, м.

Ручнік з доўгімі махрамі, звычайна з грубага палатна.

трапло, ✂, н.

1. Прылада, пры дапамозе якой трэплюць лён.

2. перан. Чалавек, які гаворыць лухту, бязглуздзіцу, пустазвон (разм.).

трапны, ✂.

1. Які дакладна пападае ў цэль; метка накіраваны ў цэль.

   • Т. стрэл.

2. перан. Які дакладна і правільна падмячае, схоплівае што-н., дакладна і востра выражае, перадае асноўную сутнасць з’явы і пад.

   • Т. выраз.

|| наз. трапнасць, ✂.

трапятацца, ✂; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць.

   • Трапечацца лісце асіны.
   • Трапечуцца ветразі.  

2. Сутаргава падскокваць, біцца аб што-н.

   • У сетцы трапяталася рыба.

3. Адчуваць дрыжыкі, моцнае хваляванне.

   • Сэрца трапечацца ў грудзях.

|| наз. трапятанне, ✂.

трапятаць, ✂; незак.

1. Дрыжаць, варушыць чым-н.

   • Лісце трапятала на ветры.
   • Верабей трапеча крыламі.

2. Мільгаць (пра агеньчыкі).

   • Удалечыні трапяталі невядомыя агеньчыкі.

3. Узмоцнена часта біцца (пра сэрца).

   • Сэрца трапятала ад радасці.

4. Адчуваць страх перад кім-н.

   • Перад ім кожны трапеча.

|| наз. трапятанне, ✂.

трапяткі, ✂.

1. Які пастаянна варушыцца, дрыжыць; дрыгатлівы.

   • Вецер скалыхнуў трапяткое лісце.

2. Лёгкі, хуткі ў рухах, поўны энергіі.

   • Т. конь.

трапятлівы, ✂.

Тое, што і трапяткі (у 1 знач.).