Verbum

трапіць, ✂; зак.

1. Пацэліць у што-н., метка кінуўшы, стрэліўшы.

   • Т. з пісталета ў цэль.

2. Увайсці, пранікнуць куды-н., знайсці тое, што шукаў.

   • Кароткім шляхам т. туды, дзе чакалі.

3. Апынуцца ў якіх-н. умовах, абставінах (звычайна неспрыяльных).

   • Т. у непрыемнае становішча.

4. Аказацца дзе-н. у патрэбны момант, апынуцца дзе-н.

   • Т. на вяселле.

5. Знянацку наступіць на што-н., уступіць у што-н.

   • Т. нагой у лужу.

6. Папасці, надарыцца.

   • Яму трапіла ў рукі цікавая кніга.

◊

• Трапіць на кручок каму, чый, да каго (разм.) — даць сябе падмануць, ашукаць, папасціся ў чым-н.

• Трапіць на язык каму (разм.) — стаць прадметам гутаркі, абгавораў.