Verbum

дружыннік, ✂, м.

Той, хто з’яўляецца членам дружыны.

• Дружыннікі князя Ігара.
• Дружыннікі сачылі за парадкам у парку.

|| ж. дружынніца, ✂.

дружыць, ✂; незак.

1. Быць у дружбе з кім-н., сябраваць.

   • Хлопцы дружаць з самага маленства.

2. перан., з чым. Любіць што-н., быць аматарам чаго-н.

   • Д. з кнігай.
   • Д. са спортам.

друз, ✂, м.

Раздробленае каменне, цэгла, якія ўжываюцца для дарожных або будаўнічых работ.

• Машыны вазілі цагляны д.

|| прым. друзавы, ✂.

друзачка, ✂, ж.

Маленькі асколак чаго-н. разбітага.

• Разбіць на друзачкі (разбіць на дробныя часцінкі).

друзлы, ✂.

Пазбаўлены пруткасці, рыхлы, вялы.

• Друзлыя мышцы.
• Друзлае цела.

|| наз. друзласць, ✂.

друзнуць, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца друзлым.

• Мышцы пачалі д.
• Скура друзне.

|| зак. адрузнуць, ✂.

друк​¹, ✂, м.

1. Працэс публікацыі і выпуск у свет разнастайнай друкаванай прадукцыі (кніг, часопісаў, артыкулаў, малюнкаў і пад.).

   • Кніга яшчэ ў друку.

2. Спосаб друкавання.

   • Высокі д.
   • Глыбокі д.
   • Плоскі д.

3. Галіна вытворчасці, якая друкуе творы; выдавецкая і друкарская справа.

   • Работнікі друку.

4. Знешні выгляд надрукаванага (асаблівасці шрыфту, характар ілюстравання).

   • Уборысты д.
   • Каляровы д.

5. Сукупнасць друкаваных, звычайна перыядычных выданняў; прэса.

   • Перыядычны д.
   • Замежны д.

друк​², ✂, м. (разм.).

Сукаватая палка.

• Мужчыны беглі з друкамі.

|| памянш. дручок, ✂.

друкаваны, ✂.

1. Зроблены друкаваным спосабам; не рукапісны.

   • Друкаваная кніга.

2. Які мае форму друкаванага.

   • Друкаваныя літары.

○

• Друкаваны аркуш — друкаваны адбітак на адным баку папяровага стандартнага аркуша як адзінка вымярэння аб’ёму кнігі.

◊

• Друкаванае слова — тое, што надрукавана.

друкавацца, ✂; незак.

Змяшчаць свае творы ў друкаваных выданнях.

• Ён друкуецца з 80-х гадоў.

|| зак. надрукавацца, ✂.