дружыннік, ✂, м.

Той, хто з’яўляецца членам дружыны.

  • Дружыннікі князя Ігара.
  • Дружыннікі сачылі за парадкам у парку.

|| ж. дружынніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)