дружыннік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто з’яўляецца членам дружыны.

  • Дружыннікі князя Ігара.
  • Дружыннікі сачылі за парадкам у парку.

|| жаночы род: дружынніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)