Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дрожкі, .

Лёгкі адкрыты рысорны экіпаж.

  • Бегавыя д.

|| прым. дрожачны, .

дрозд, , м.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных.

  • Чорны д.

  • Даць дразда (разм.) —

    1. вызначыцца хвацкасцю, зухаватасцю ў танцах, гульнях;
    2. адчытаць, вылаяць каго-н. за што-н.

|| прым. драздовы, .

  • Сямейства драздовых (наз.).

дрот, , м.

Металічны выраб у выглядзе гібкай ніці.

  • Медны д.
  • Калючы д.

|| памянш. дроцік, .

|| прым. драцяны, .

дроцік, , м.

Старадаўняя кідальная зброя ў выглядзе кап’я на кароткім дрэўку.

друг, , м.

  1. Той, хто дружыць з кім-н., блізкі сябар, прыяцель.

    • Стары д. лепш за новых двух (з нар.).
    • Сустрэча з другам.
    • Зялёны д. (аб лесе).
  2. Прыхільнік, абаронца каго-н.

    • Д. дзяцей.
  3. Ужыв. як зварот да блізкага чалавека, а таксама як ветлівы зварот да таварыша, суседа ці сустрэчнага чалавека.

    • Дапамажы, д.
  4. дружа (разм.). Клічная форма звароту да каго-н.

    • Дарагі дружа, спачуваю табе.

  • Друг дома — асоба, якая карыстаецца сімпатыяй і сяброўскімі адносінамі ўсёй сям’і.

  • Будзь другам (разм.) — зварот, які выказвае шчырую просьбу.

другагоднік, , м.

Вучань або студэнт, які застаўся ў тым жа класе на другі год.

|| ж. другагодніца, .

другагодніцтва, , н.

Знаходжанне другі год у тым жа класе, на тым жа курсе з прычыны непаспяховасці.

другакласнік, , м.

Вучань другога класа.

|| ж. другакласніца, .

другарадны, .

  1. Не асноўны, не самы важны.

    • Другараднае пытанне.
  2. Не лепшы, такі, якіх многа.

    • Д. пісьменнік.

|| наз. другараднасць, .

другаразовы, .

Паўторны.

  • Другаразовае паведамленне.