друг, , м.

  1. Той, хто дружыць з кім-н., блізкі сябар, прыяцель.

    • Стары д. лепш за новых двух (з нар.).
    • Сустрэча з другам.
    • Зялёны д. (аб лесе).
  2. Прыхільнік, абаронца каго-н.

    • Д. дзяцей.
  3. Ужыв. як зварот да блізкага чалавека, а таксама як ветлівы зварот да таварыша, суседа ці сустрэчнага чалавека.

    • Дапамажы, д.
  4. дружа (разм.). Клічная форма звароту да каго-н.

    • Дарагі дружа, спачуваю табе.

  • Друг дома — асоба, якая карыстаецца сімпатыяй і сяброўскімі адносінамі ўсёй сям’і.

  • Будзь другам (разм.) — зварот, які выказвае шчырую просьбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)