Verbum

скандаліць, ✂; незак.

1. Учыняць скандал (у 2 знач.); дэбашырыць.

2. Знеслаўляць.

   • Старога бацьку не скандальце.

|| зак. наскандаліць, ✂.

скандальны, ✂.

1. Які з’яўляецца скандалам (у 1 знач.), які ганьбіць каго-н.

   • Скандальная гісторыя.

2. Які пастаянна робіць скандалы (у 2 знач.).

   • Скандальная асоба.
   • С. характар.

3. Які мае адносіны да скандалу.

   • С. дзень.
   • Скандальная хроніка буржуазных газет (дзе апісана што-н. ганебнае).

|| наз. скандальнасць, ✂.

скандзіраваць, ✂; незак.

1. Выразна выдзяляць пры вымаўленні састаўныя часткі верша (стопы, склады) націскамі, інтанацыяй.

2. Выразна вымаўляць словы, вылучаючы кожны склад.

   • Увесь стадыён скандзіраваў: «Шай-бу! Шай-бу!»

|| наз. скандзіраванне, ✂.

скандынавы, ✂, м.

Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і некаторых астравоў на поўначы Еўропы.

|| ж. скандынаўка, ✂.

|| прым. скандынаўскі, ✂.

сканчэнне, ✂, н.

Завяршэнне, давядзенне чаго-н. да канца; канец.

• С. палявых работ.

◊

• Да сканчэння свету — вельмі доўга, назаўсёды.

• Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні: канец, пагібель свету.

скапаць​¹, ✂; зак. (разм.).

1. Пакрыць каплямі, закапаць.

   • С. абрус чарнілам.

2. Капаючы, зрасходаваць.

   • Усе каплі скапаў.

|| незак. скапваць, ✂.

скапаць​², ✂; зак.

1. Капаючы, зрэзаць (выступ, няроўнасць глебы).

   • С. бугарок.

2. Пакапаць паверхню зямлі ў многіх месцах.

   • Крот скапаў увесь агарод.

|| незак. скопваць, ✂.

скапец, ✂, м.

1. Чалавек, які падвергся кастрацыі.

2. Член рэлігійнай секты ў Расіі, што ўзнікла ў канцы 18 ст. і прапаведавала барацьбу з плоццю шляхам кастрацыі.

|| прым. скапецкі, ✂.

скапуціцца, ✂; зак. (разм. груб.).

Памерці.

скапыціцца, ✂; зак. (разм.).

1. гл. капыціцца.

2. Памерці, згінуць. Вядзьмар нядоўга керхаў і скапыціўся.

3. перан. Зрабіць няправільны крок, спатыкнуцца.

   • Справу павёў добра, але потым скапыціўся.