скапыціцца, ✂; зак. (разм.).

  1. гл. капыціцца.

  2. Памерці, згінуць. Вядзьмар нядоўга керхаў і скапыціўся.

  3. перан. Зрабіць няправільны крок, спатыкнуцца.

    • Справу павёў добра, але потым скапыціўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)