сканчэнне, ✂, н.

Завяршэнне, давядзенне чаго-н. да канца; канец.

  • С. палявых работ.

◊

  • Да сканчэння свету — вельмі доўга, назаўсёды.

  • Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні: канец, пагібель свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)