Verbum

юрлі́вец, -і́ўца, мн. -і́ўцы, -і́ўцаў, м.

Чалавек, якому ўласціва павышанае імкненне да задавальнення палавых пачуццяў.

юрлі́вы, -ая, -ае.

Пажадлівы, поўны юру; які выражае юр.

Ю. чалавек.

Юрлівая ўсмешка.

|| наз. юрлі́васць, -і, ж.