Verbum

экстрасэ́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У парапсіхалогіі: чалавек, які валодае звышадчувальнымі здольнасцямі, успрымае біяпалі, можа ўздзейнічаць на іх.

экстрасэнсо́рны, -ая, -ае (спец.).

У парапсіхалогіі: які мае адносіны да форм звышадчувальнага, звышпачуццёвага ўспрыняцця.

|| наз. экстрасэнсо́рнасць, -і, ж.

экстрэма́льны, -ая, -ае.

Крайні па сваім праяўленні (сіле, велічыні), які вылучаецца такім праяўленнем; небяспечны.

Экстрэмальныя ўмовы.

Э. спорт.

экстрэмі́зм, -у, м.

Схільнасць да крайніх поглядаў і мер (звычайна ў палітыцы).

|| прым. экстрэмі́сцкі, -ая, -ае.

экстрэмі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік экстрэмізму.

|| ж. экстрэмі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. экстрэмі́сцкі, -ая, -ае.

Экстрэмісцкія погляды.

экстэнсі́ўны, -ая, -ае.

Накіраваны ў бок колькаснага павелічэння, пашырэння, без паляпшэння якасці.

Э. метад.

Экстэнсіўнае земляробства.

|| наз. экстэнсі́ўнасць, -і, ж.

экстэр’е́р, -у, м.

Знешні выгляд, склад будынкаў, цела жывёл і інш.

|| прым. экстэр’е́рны, -ая, -ае.

экстэ́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая здае экзамены за вучэбны курс якой-н. навучальнай установы без вучобы ў ёй.

○

Здаваць (здаць) экстэрнам — здаваць (здаць) экзамен без навучання ў адпаведнай навучальнай установе.

Скончыць універсітэт экстэрнам.

экстэрна́т, -у, М -на́це, м.

Самастойнае праходжанне курса навучання са здачай экзаменаў пры якой-н. навучальнай установе.

экстэрытарыя́льнасць, -і, ж. (спец.).

Права дыпламатычных прадстаўнікоў, што знаходзяцца ў якой-н. дзяржаве, падпарадкоўвацца законам толькі сваёй дзяржавы; дыпламатычны імунітэт.

Э. пасла.

|| прым. экстэрытарыя́льны, -ая, -ае.