Verbum

эве́нкі, -аў, адз. эве́нк, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. эвенкі́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -кі́ек.

|| прым. эвенкі́йскі, -ая, -ае.

эвентуа́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Магчымы пры пэўных умовах, дапушчальны.

|| наз. эвентуа́льнасць, -і, ж.

эве́ны, -аў, адз. эве́н, -а, м.

Народ, роднасны эвенкам, які жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.

|| ж. эве́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. эве́нскі, -ая, -ае.

эгаі́зм, -у, м.

Сябелюбства, перавага сваіх асабістых інтарэсаў над інтарэсамі іншых людзей.

|| прым. эгаісты́чны, -ая, -ае.

эгаі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгаізм; сябелюб.

|| ж. эгаі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эгаісты́чны, -ая, -ае.

эгаісты́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да эгаізму, да эгаіста, уласцівы ім.

Эгаістычныя паводзіны.

2. Прасякнуты эгаізмам; сябелюбівы.

Эгаістычная асоба.

|| наз. эгаісты́чнасць, -і, ж.

эгацэнтры́зм, -у, м. (кніжн.).

Крайняя форма праяўлення эгаізму.

|| прым. эгацэнтры́чны, -ая, -ае.

эгацэ́нтрык, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Тое, што і эгацэнтрыст.

эгацэнтры́ст, -а, М -ры́сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм.

|| ж. эгацэнтры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эгацэнтры́чны, -ая, -ае.

эге́¹, часц. (разм.).

Адпавядае па знач. слову «так»; выражае згоду, пацвярджае што-н. —

Гэта вас чакаюць? — Эге, нас.