Verbum

тыямі́н

(ням. Thiamin, ад гр. theion = сера + ням. Amin = амін)

вітамін Bi, анеўрын, водарастваральны вітамін, неабходны для нармальнай дзейнасці нервовай сістэмы.

тыя́ра

(гр. tiara)

1) галаўны ўбор старажытных персідскіх і асірыйскіх цароў;

2) галаўны ўбор рымскага папы.

тыяспірты́

(ад тыя- + спірты)

тое, што і меркаптаны.

тыясульфа́ты

(ад тыя- + сульфаты)

солі тыясернай кіслаты, выкарыстоўваюцца ў фатаграфіі, медыцыне, тэкстыльнай і скураной прамысловасці.

тыяфе́н

(ад тыя- + гр. phaino = свячу)

гетэрацыклічнае злучэнне, бясколерная вадкасць, якая валодае араматычнымі ўласцівасцямі; змяшчаецца разам з бензолам у каменнавугальнай смале; выкарыстоўваецца ў арганічным сінтэзе.

тыяфено́л

(ад тыя- + фенол)

сярністы аналаг фенолу; бясколерная вадкасць з непрыемным пахам; выкарыстоўваецца ў сінтэзе фарбавальнікаў, стабілізатараў сінтэтычных каўчукоў.

тэабрамі́н

(ад лац. thea = чай + бром)

алкалоід, які змяшчаецца ў чаі, зернях какавы і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.

тэабро́ма

(н.-лац. theobroma)

вечназялёнае дрэва сям. стэркуліевых, пашыранае ў трапічнай Амерыцы, у пладах якога змяшчаецца шматлікае насенне; адзін з відаў — какава.

тэаго́нія

(гр. theogonia, ад theos = бог + gone = паходжанне)

сукупнасць міфаў аб паходжанні багоў.

тэадалі́т

(ням. Theodolit, фр. theodolite, ад. гр. theaomai = разглядаю + dolichos = доўгі)

геадэзічны інструмент для вымярэння на мясцовасці гарызантальных і вертыкальных вуглоў.