Verbum

тыфлі́т

(ад гр. typhlon = сляпая кішка)

запаленне сляпой кішкі.

тыфо́ід

(ад тыф + -оід)

уст. лёгкая форма брушнога тыфу.

тыфо́н

(гр. Typhon)

1) стогаловая агнядышная пачвара ў старажытнагрэчаскай міфалогіі;

2) прыбор на маяках і суднах, які падае сігналы ў час туману.

ты́фула

(н.-лац. typhula)

базідыяльны грыб сям. рагацікавых, які паразітуе на злакавых, бабовых раслінах.

тыфулёзы

(ад тыфула)

хваробы раслін, якія выклікаюцца грыбамі тыфуламі.

тыхагене́з

(ад гр. tyche = выпадковасць + -генез)

эвалюцыя арганізмаў, заснаваная на выпадковых зменах.

ты́хіус

(н.-лац. tychius)

жук сям. даўганосікаў; трапляецца на культурных і дзікарослых бабовых раслінах на палях, лугах, узлесках.

тыя-

(гр. theion = сера)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «сера», «серны».

тыябактэ́рыі

(ад тыя- + бактэрыі)

бактэрыі, здольныя акісляць серавадарод і іншыя адноўленыя злучэнні серы, серабактэрыі.

тыяко́л

(н.-лац. thiocolum, ад гр. theion = сера)

1) сінтэтычны матэрыял, падобны да каўчуку, які ідзе на выраб шлангаў, труб, ізаляцыі, правадоў і інш.;

2) лекавы прэпарат у выглядзе белага або ружовага парашку, які выкарыстоўваецца як адхарквальны сродак.