Verbum

менега́цыя

(н.-лац. menegazzia)

ліставаты сумчаты лішайнік сям. пармеліевых, які трапляецца на ствалах і галінках розных дрэў.

ме́неджмент

(англ. management)

сукупнасць метадаў, сродкаў і формаў кіравання вытворчасцю, якія прымяняюцца з мэтай павышэння эфектыўнасці вытворчасці і павелічэння прыбытку.

ме́неджэр

(англ. manager)

1) спецыяліст па арганізацыі і кіраванню ў сферах вытворчасці, збыту і абслугоўвання, які валодае пэўнай адміністрацыйна-гаспадарчай самастойнасцю;

2) асоба, якая арганізуе публічныя выступленні артыстаў, спартсменаў.

менеджэры́зм

(англ managerism)

сучасная тэорыя кіравання ў сферах вытворчасці, збыту і абслугоўвання, заснаваная на ўліку навейшых навукова-тэхнічных дасягненняў.

менестрэ́ль

(фр. ménestrel)

1) вандроўны паэт-музыкант у Францыі і Англіі ў сярэднія вякі, а ў 14—18 ст. — музыкант-прафесіянал;

2) перан. спявак, паэт.

ме́нзула

(лац. mensula = столік)

палявы чарцёжны столік, які ў комплексе з кіпрэгелем выкарыстоўваюць для тапаграфічнай здымкі мясцовасці.

мензу́ра

(лац. mensura = мерка)

1) мера рытмічнай працягласці ў сярэдневяковай многагалосай музыцы;

2) лічбавая характарыстыка пэўных параметраў музычных інструментаў.

мензу́рка

(лац. mensura = мерка)

пасудзіна ў выглядзе высокай вузкай шклянкі з дзяленнямі для дакладнага адмервання вадкасці.

менінгі́т

(фр. méningite, ад гр. meninks, -ningos = мазгавая абалонка)

запаленне абалонак галаўнога і (або) спіннога мозгу ў чалавека і жывёл.

мені́ск

(гр. meniskos = паўмесяц)

1) выпуклая або ўвагнутая паверхня вадкасці ў капіляры;

2) выпукла-ўвагнутая або ўвагнута-выпуклая лінза;

3) анат. храстковы дыск паміж пазванкамі або ў каленным суставе ў млекакормячых і чалавека.