Verbum

тыпало́гія

(ад гр. typos = адбітак, форма + -логія)

навуковы метад, які даследуе ўзаемаадносіны паміж рознымі тыпамі з’яў або прадметаў.

тыпамарфі́зм

(ад тып + -марфізм)

уласцівасць мінералаў змяняць усе або асобныя свае прыкметы (крышталеграфічныя асаблівасці, характар агрэгатаў, афарбоўку, шчыльнасць і інш.) у залежнасці ад умоў утварэння.

тыпаметры́я

(ад гр. typos = адбітак + -метрыя)

друкарская сістэма вымярэння элементаў шрыфту і наборных форм.

тыпіза́цыя

(ад тып)

1) распрацоўка тыпавых канструкцый або тэхналагічных працэсаў на аснове агульных для шэрагу вырабаў (працэсаў) тэхнічных характарыстык;

2) класіфікацыя па тыпах (напр. т. азёр);

3) адбор тыповага і ўвасабленне ў канкрэтных мастацкіх вобразах, формах.

-тыпія

(гр. typos = адбітак)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з працэсамі друкавання, паліграфіі.

тыпо́граф

(ад гр. typos = адбітак + -граф)

невялікі жук сям. караедаў цёмна-бурага колеру, які наносіць шкоду хвойным дрэвам; пашыраны ў Еўропе і Азіі.

тыпо́метр

(ад гр. typos = адбітак + -метр)

прыбор для вызначэння памеру друкарскіх літар;

2) лінейка для вымярэння колькасці радкоў набору.

тыра́да

(фр. tirade, ад іт. tirata)

урывак прамовы, рэпліка, сказаныя прыўзнятым тонам.

тыра́ж

(фр. tirage)

1) колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання;

2) розыгрыш выйгрышаў у пазыках або латарэях;

3) пагашэнне аблігацыі пазыкі або іншых папер установай, якая іх выпусціла.

тыразі́н

(ад гр. tyros = сыр)

араматычная амінакіслата, якая ўваходзіць у склад многіх бялкоў, што выпрацоўваюць у жывёльных арганізмах гармоны, напр. тыраксін і адрэналін.