Verbum

мезафі́т

(ад меза- + -фіты)

этап эвалюцыі расліннага покрыву Зямлі, які замяніў палеафіт і папярэднічаў кайнафіту.

мезафі́ты

(ад меза- + -фіты)

расліны, якія жывуць ва ўмовах дастатковай увільготненасці, займаюць прамежкавае становішча паміж гіграфітамі і ксерафітамі.

мезацэстаідзі́ды

(н.-лац. mesocestoididae)

сямейства гельмінтаў класа цэстодаў, якія паразітуюць у тонкім кішэчніку ваўкоў, лісоў, куніц, сабак.

мезацэфа́л

(ад меза- + -цэфал)

антр. чалавек, у якога форма галавы мае сярэднія паказчыкі ў параўнанні з брахіцэфалам і даліхацэфалам.

мезацэфа́лія

(ад меза- + -цэфалія)

форма галавы, сярэдняя паміж брахіцэфаліяй і даліхацэфаліяй; сярэднегаловасць.

мезембрыянтэ́мум

(н.-лац. mesembryanthemum)

травяністая расліна сям. аізавых, пашыраная ў паўднёвай частцы Афрыкі.

мезентэ́рый

(гр. mesenterion)

складка брушыны, якая прымацоўвае ўнутраныя органы да сценак поласці цела ў чалавека і жывёл.

мезенхі́ма

(ад мез- + энхіма)

зародкавая злучальная тканка большасці мнагаклетачных жывёл і чалавека.

мезенхімо́ма

(ад мезенхіма + -ома)

саркома зародкавай злучальнай тканкі жывёл і чалавека.

мезо́н

[ад гр. mesos = сярэдні, прамежкавы + (электр)он]

нестабільная элементарная часціца, маса якой большая за масу электрона і меншая за масу пратона.