Verbum

медэля́н

(польск. medelan, ад іт. Mediolano = Мілан)

паляўнічы сабака, з якім хадзілі на мядзведзя.

медэля́нскі

(ад медэлян);

м сабака — тое, што і медэлян.

медэля́нскі

(ад медэлян)

м. сабака — тое, што і медэлян.

мее́зія

(н.-лац. meesia)

лістасцябловы мох сям. меезіевых, які трапляецца на балотах як леднікова-рэліктавы ледавікова-рэліктавы від.

меёз

(гр. meiosis = змяншэнне)

асобы спосаб дзялення клеткі ў жывых арганізмах, пры якім адбываецца змяншэнне (рэдукцыя) колькасці храмасом у даччыных клетках і пераход клетак з дыплоіднага стану ў гаплоідны (у выніку ўтвараюцца палавыя клеткі рэдукцыйнае дзяленне.

мез-, меза-

(гр. mesos = сярэдні, прамежкавы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае сярэднюю велічыню або прамежкавае становішча чаго-н.

мезаа́там

(ад мезон + атам)

атам, у якім адзін з электронаў атамнай абалонкі замешчаны адмоўна зараджаным мезонам або мюонам.

мезабла́ст

(ад меза- + -бласты)

тое, што і мезадэрма.

мезагле́я

(ад меза- + гр. glia = клей)

студзяністы слой паміж знешнім (эктадэрма) і ўнутраным (энтадэрма) слоем клетак, якія пакрываюць цела кішачнаполасцевых жывёл.

мезадэ́рма

(ад меза- + -дэрма)

сярэдні зародкавы лісток у мнагаклетачных жывёл (акрамя губак і кішачнаполасцевых) і чалавека, размешчаны паміж эктадэрмаю і энтадэрмаю.