Verbum

мегалі́т

(ад мега- + -літ)

старажытнае збудаванне (3—2 тыс. да н.э.) з вялізных камянёў, звязанае з пахавальным культам.

мегало́паліс

(ад гр. megas, -alu = вялікі + polis = горад)

буйная агламерацыя гарадоў.

мега́нтрап

(ад мега- + -антрап)

вымерлая вялікая чалавекападобная малпа эпохі плейстацэну, рэшткі якой знойдзены на востраве Ява і ва Усх. Афрыцы.

мегапарсе́к

(ад мега- + парсек)

адзінка вымярэння астранамічных адлегласцей, роўная мільёну парсекаў.

мегапі́р

(ад мега- + гр. руг = агонь)

гарачаўстойлівы сплаў на аснове жалеза.

ме́гаран

(гр. megaron = вялікая зала)

тып старажытнагрэчаскага жылля ў выглядзе прамавугольнай пабудовы з порцікам у тарцы, за якім змяшчалася зала з ачагом пасярэдзіне.

мегарэлье́ф

(ад мега- + рэльеф)

самыя буйныя формы рэльефу зямной паверхні (мацерыковыя выступы, акіянічныя ўпадзіны і інш), параўн. макрарэльеф, мезарэльеф, мікрарэльеф.

мегаско́п

(ад мега- + скоп)

аптычны інструмент для разглядання дробных каштоўных камянёў.

мегаспарагене́з

(ад мегаспора + -генез)

развіццё ў разнаспоравых вышэйшых раслін мегаспор.

мегаспара́нгій

(ад мега- + спарангій)

орган, у якім у споравых і насенных раслін утвараюцца мегаспоры.