Verbum

лотр

(польск. łotr < чэш. lotr, ад с.-в.-ням. loter)

лайдак, гультай; п’яніца.

лоўж

(літ. lāužas)

куча галля.

лох

(фін. lohi = ласось, сёмга)

самец сёмгі ў перыяд нерасту.

ло́цман

(гал. loodsman)

1) спецыяліст па праводцы суднаў на падыходах да партоў і ў небяспечных для плавання месцах;

2) невялікая марская рыба сям. стаўрыдавых, якая трымаецца каля суднаў і каля акул у трапічных і субтрапічных водах.

ло́цыя

(рус. лоция, ад гал. loodsen = весці карабель)

1) раздзел суднаваджэння, які вывучае ўмовы плавання ў водных басейнах;

2) кіраўніцтва для плавання ў пэўным водным басейне з падрабязным апісаннем яго навігацыйных асаблівасцей.

лу́бін

(польск. łubin, ад лац. lupinus = воўчы)

травяністая расліна сям. бабовых з прамым сцяблом, буйным лісцем і пахучымі кветкамі розных колераў, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах; на Беларусі высяваецца для ўгнаення і на корм жывёле.

лубрыка́тар

(ад лац. lubricare = рабіць слізкім)

прыбор для аўтаматычнай змазкі пад ціскам дэталей машын і механізмаў, якія труцца.

лу́да

(карэл. luodo)

невялікі камяністы востраў, пазбаўлены расліннасці (напр. на ўзбярэжжы Белага мора).

лудзі́ты

(англ. Luddites, ад N. Ludda = прозвішча рамесніка, які, згодна з паданнем, першым разбіў свой вязальны варштат у знак пратэсту супраць самавольства гаспадара)

удзельнікі стыхійных рабочых хваляванняў у Англіі ў другой пал. 18 — пач. 19 ст. супраць прымянення машьш, якія павялічвалі колькасць беспрацоўных.

лудло́ў

(ангал. I. Ludlow = прозвішча амер. канструктара)

наборная радковаадліўная вялікакегельная машына з ручным наборам матрыц.