Verbum

ла́гер

(ням. Lager)

1) часовае пасяленне, стаянка каго-н. (напр. ваенны л., турысцкі л.);

2) месца ўтрымання ваеннапалонных ці зняволеных (напр. канцэнтрацыйны л.;

3) перан. групоўка людзей, аб’яднаных адзінствам поглядаў.

лагерге́ймія

(н.-лац. lagerheimia)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. аацысціевых, якая трапляецца ў планктоне азёр, рэк, сажалак і вадасховішчаў.

-лагізм

(гр. logismos = разважанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «слова», «словазлучэнне».

лагі́ніян

(н.-лац. lagynion)

аднаклетачная залацістая водарасць сям. лагініевых, якая пасяляецца ў прэсных вадаёмах на трыбанеме, эдагоніуме, мікраспоры, бульбахетэ.

лагі́ст

(гр. logistes)

1) прадстаўнік лагістыкі 2;

2) службовая асоба ў Стараж. Афінах, якая кантралявала дзейнасць архонтаў.

лагі́стыка

(гр. logistike = майстэрства лічэння)

1) матэматычная логіка;

2) адзін з кірункаў філасофіі і матэматыкі, які імкнецца атаясаміць матэматыку з логікай, надаючы логіцы чыста сімвалічнае значэнне (параўн. інтуіцыянізм).

лагіцы́зм

(ад логіка)

кірунак у філасофска-лагічным абгрунтаванні матэматыкі, што спрабуе цалкам звесці яе да логікі.

лагі́чны

(гр. logikos)

1) заснаваны на законах логікі, выяўлены з яе дапамогай (напр. л. метад, л. вывад);

2) абумоўлены ўнутранай заканамернасцю чаго-н., непазбежны, неабходны (напр. л-ае развіццё падзей, л. вынік).

лаглі́нь

(гал. loglijn)

тонкі карабельны трос (лінь), які злучае паплавок простага лага​¹ 1 са шпулькай.

лаго́метр

(ад гр. logos = слова, адносіны + -метр)

механізм для вымярэння адносін велічынь двух электрычных токаў; выкарыстоўваецца ў омметрах, мегомметрах, фазометрах і інш.