Verbum

мары́на

(іт. marina, ад лац. marinus = марскі)

твор пейзажнага жывапісу, у якім адлюстраваны марскі краявід.

марынава́ць

(фр. mariner)

1) кансерваваць, прыгатоўваць грыбы, агародніну, рыбу ў марынадзе;

2) перан. свядома затрымліваць вырашэнне якой-н. справы або каго-н. у якім-н. стане, званні.

марына́д

(фр. marinade)

1) вадкасць з воцатам, алеем і вострымі прыправамі, якой заліваюць прадукты пры марынаванні;

2) марынаваны прадукт.

марыні́зм

(ад лац. marinus = марскі)

імкненне дзяржавы да панавання на моры, якое ажыццяўляецца шляхам павелічэння колькасці ваенна-марскіх баз, марскіх узбраенняў і г.д.

марыні́ст

(фр. manniste, ад лац. marinus = марскі)

мастак, які малюе марскія краявіды.

мары́скі

(ісп. moriscos, ад moros = маўры)

частка маўрытанскага насельніцтва ў сярэдневяковай Іспаніі, якая засталася пасля Рэканкісты, прымусова прыняўшы хрысціянства.

мары́та

(лац. maritus = самец)

дарослы чарвяк-сасун чарвяк-смактун, у якога пераўтвараецца ў канчатковым гаспадары лічынка адалескарый або метацэркарый.

марыхуа́на

(ісп. marihuana, з індз.)

наркотык, які здабываецца з індыйскіх канапель.

марыяне́тка

(фр. marionnette)

1) тэатральная лялька, якая прыводзіцца ў рух пры дапамозе нітак або металічнага прута;

2) перан. чалавек, палітычны дзеяч, які слепа дзейнічае па ўказцы іншых, з’яўляецца паслухмянай прыладай у чужых руках.

марэ́ль

(ням. morelle, ад іт. amarella)

пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае пераважна ў субтропіках, а таксама плод гэтага дрэва, падобны да вішні.